Het plezier van bewegen

Het plezier van bewegen

Onlangs sprak ik met iemand over het leefstijlroer.

Samen kwamen wij erop uit dat het leefstijlroer van waarde kan zijn om je kwaliteit van leven zoveel mogelijk te behouden. Wat overigens niet betekent dat je die kwaliteit van leven als vanzelfsprekend aangedragen krijgt. Je moet je daarvoor wel inspannen. En die inspanning moet je enige voldoening of plezier geven.

Daarna kwamen we op twee onderwerpen, die wij beiden hierbij belangrijk vonden.

1. De mens achter de ataxie
2. De match die fundamenteel nodig is, als je jouw kwaliteit van leven wilt bevorderen.

1. De mens achter de ataxie
   Bij dit onderwerp moest ik terugdenken aan het gedicht dat Marinus van der Berg ooit schreef naar aanleiding van zijn kennismaking met mensen met ataxie. Hierin
   beschreef hij treffend hoe vasthoudend mensen met ataxie zijn.
   Zijn gedicht gaf hij de eretitel mee: ‘De doordouwer’.
   Mensen met ataxie geven niet snel op en zijn voortdurend op zoek naar mogelijkheden om hun kwaliteit van leven – zoveel als mogelijk is – te kunnen behouden. Onder andere door vooral veel zelf te blijven doen en niet ‘onnodig’ op anderen te leunen. In de hoop daarmee het proces van ataxie te vertragen en zo lang als mogelijk is, hun kwaliteit van leven te behouden. Die drang houdt mensen met ataxie op de been om door te blijven gaan. Ook daar waar zij noodgedwongen moeten inleveren.
2. De match die hiervoor nodig is
   Vanuit die bewustwording kwamen wij op de vraag naar elkaar:
   Wat zorgt ervoor dat wij op de door ons ingeslagen weg blijven doorgaan?
   Wij kwamen tot de conclusie dat we het beiden heerlijk vinden om in beweging te zijn. Een prestatie te leveren. Maar ook het voldaan uitrusten na onze inspanningen. Ook al betekende die dat we soms tegen onze grenzen aanlopen. Kortom we hadden beiden plezier in enerzijds de fysiotherapie als vorm voor het behoud van de balans en de spierkracht. Anderzijds het sporten in de sportschool om de conditie van het hart en lichaam op peil te houden.
   Daar komt bij dat we beiden een vorm van bewegen hebben gevonden, die bij ons past. Mogelijk is dat ook een belangrijke factor. Dat ieder mens voor zichzelf een vorm van bewegen vindt die bij hem past.
   Zo herinner ik mij het interview met Wijnand Matthes, die dol was op roeien. Hij rustte niet voordat hij, ondanks zijn minder wordende balans, toch een manier had gevonden om te kunnen blijven roeien.
   Of een ander lid van de vereniging, die graag zwemt, vertelde mij: hoe heerlijk hij het vindt te ervaren hoe het water hem als het ware draagt en hem zich makkelijker laat bewegen. In het water zijn, reduceert bovendien bij hem de angst om hard te vallen en de kans zich hierbij te bezeren.
   Dit verklaart mogelijk waarom mensen met ataxie niet een eenduidige vorm vinden om zichzelf en hun balans te blijven trainen.

In dit geheel moest ik ook terugdenken aan een paar andere ervaringen van mij.

• De een betreft een vrouw, die deelnam aan de lotgenoten vakantie. Zij was erg aangedaan van de ataxie en zat de hele dag in haar rolstoel. Toen we een keer een paar ballonnen hadden en die naar elkaar toesloegen, kwam een ballon in de buurt van haar rolstoel. Hoewel ze nooit zo actief was, schoot haar arm plots uit en sloeg ze de ballon de andere kant uit met op haar gezicht een brede lach.
• Een andere deelnemer aan de lotgenoten vakantie had slikproblemen met als gevolg dat ze soms lange tijd met brood in haar mond bleef zitten zonder het te kunnen doorslikken. Vlak nadat de verzorging het brood uit haar mond had verwijderd, vroeg de vrouw of ze een van de bonbons, die op tafel stonden, mocht opeten. Wij keken elkaar eens aan en besloten het erop te wagen. De verzorgster sneed een van de bonbons in kleine stukjes en gaf er haar een. Met genoegen werd die opgepeuzeld en kwam de vraag om nog een stukje. Zo leerden ook wij bij over wat plezier of trek ergens in hebben mogelijk maakt.

Dit gebeuren en mijn herinneringen bracht mij bij de vraag aan jullie:

Hoeveel plezier heb jij in manier waarop jij jezelf oefent in het bewegen en het houden van je balans?

Heb je voor jouw gevoel een vorm gevonden, die bij je past en je plezier en voldoening geeft?

Mocht je aan je huidige bewegingsvorm geen enkel plezier beleven, bedenk dan voor jezelf eens hoe je dat plezier terug kunt krijgen? Of overweeg een andere vorm, die beter bij jou past.

Daag elkaar hierbij uit en zoek naar de grenzen van wat kan en passend is. Zoals je hierboven in de voorbeelden hebt gelezen, kun je niet altijd vooraf bedenken welke mogelijkheden je een kans bieden. Laat je overrompelen.

Zorg er zo vooral voor dat er in jouw leven dingen blijven gebeuren, waarin je plezier hebt.

Gerard Kulker