Blog van de voorzitter “In de verkeerde film belandt?”

In de verkeerde film belandt?

Heb jij dat ook weleens meegemaakt?
Je zit naar een filmpje te kijken en volgt het verhaal. De beelden nemen je mee en je verwacht dat de gebeurtenissen een voor jou logische kant op gaan. Maar ineens neemt het verhaal een wending en draait een heel andere kant op dan de beelden jou leken te beloven.
De film zet je zelfs zo op het verkeerde been met het plot dat zich voor je ogen ontrolt, dat je niet verrast maar oprecht boos bent en vol onbegrip over het verhaal. Het kan, nee het mag volgens jou niet waar zijn, dat het verhaal zo afloopt.

Mij gebeurde dat onlangs toen ik met een half oog naar de reclame op de televisie keek. Ik zag oorlogsbeelden met daarin kinderen. De voice-over vertelde dat er veel oorlogsgeweld in de wereld is. Oorlogsgeweld waarvan ook kinderen helaas het slachtoffer worden. Ze worden als kindsoldaat ingezet of worden oorlogsslachtoffer bij een bombardement of schotenwisseling.
Die beelden grepen mijn hart vast toen ik vluchtende kinderen zag. Zowel als kindsoldaat met een veel te groot geweer, als dader of als slachtoffer van het oorlogsgeweld dat om zich heen greep.
Bij mij kwam een sterk rechtvaardigheidsgevoel op. Een gevoel dat mij zei dat dit geweld moet stoppen. Hardgrondig stemde ik daarna in met de voice-over die stelde dat kinderen recht hebben op een aantal basisvoorwaarden als: veilig kunnen opgroeien bij hun familie, voedsel en kleding, een huis om in te wonen en vriendjes om mee te spelen.
Schrijnend om de hiermee contrasterende oorlogsbeelden te zien van vernielde huizen en radeloze mensen op de vlucht. Op de vlucht zonder te weten waar ze wel veilig zijn of kunnen schuilen.

Mijn verwachting was dat er na die beelden zou worden opgeroepen om die waanzinnige oorlogen te stoppen. Maar in plaats daarvan werd mij slechts geld gevraagd. Geld dat nodig is om te kunnen voorzien in de basisvoorwaarden waar elk kind recht op heeft. Een onderdak, een bed en wat eten.
Door de indringende beelden voelde ik me alles behalve gemotiveerd om geld te geven voor die noodzakelijke basisbehoeften, moet ik eerlijk bekennen. Zeker niet terwijl de oorlog voortwoekert, vernieling en haat zaait en mensen en kinderen erin worden vermalen.
Mij was klip en klaar duidelijk dat die oorlogen moeten stoppen.
Dat regeringen moeten stoppen zich te bewapenen tegen zogenaamde vijanden.
Dat de wapenindustrie een halt moet worden toegeroepen in plaats van de aanschaf van nieuwe tanks en vliegtuigen. Dat is de enige oplossing om structureel de oorzaak weg te nemen en ervoor te zorgen dat kinderen veilig kunnen opgroeien.

Ik voelde daarom de boosheid in mij toenemen dat er in die film met geen woord werd gerept over die waanzinnige oorlogen, die als maar blijven voortduren. Eerder toenemen dan afnemen.
Mij motiveerde de film vooral om iets te willen doen aan de tegenwoordig opnieuw opkomende bewapeningswedloop tussen landen. Boos op de wapenindustrie die over de ruggen van die kinderen hun geld verdienen. Boos op regeringen die over de hoofden van hun burgers oorlogen uitvechten. Oorlogen gebaseerd op onverdraagzaamheid, haat, angst en vijandigheid.

Toeval of niet, maar nog geen week later werd ik opgebeld door de organisatie die de film op de televisie had getoond. Ik kon dus mijn ervaring en verhaal kwijt bij de vrijwilliger die me belde voor geld om te kunnen voorzien in de basisbehoefte van kinderen in oorlogsgebieden.
In eerste instantie moest ik wel moeite doen om duidelijk te maken dat ik vond dat alleen geld vragen voor die kinderen, dweilen met de kraan open is. Ik merkte dat de vrijwilliger die mij belde in de war raakte, omdat zij haar voorbereide verhaal niet direct aan mij kwijt kon. Ze moest eerst luisteren in plaats van geld werven.

We vonden elkaar toen we samen constateerden dat organisaties voor goede doelen tegenwoordig betogen dat het hun beleid is om mensen te stimuleren voor zichzelf te zorgen. Dus leren vissen en hiervoor materiaal geven in plaats van voedsel verstrekken. Zo vind ik dat ze hier dus ook hun stem moeten laten horen en hun gewicht in de schaal moeten leggen om regeringen te laten stoppen met die waanzinnige oorlogen en wapenwedloop.
Natuurlijk heb ik hen ook geld gegeven voor de kinderen, die nu helaas nog de dupe zijn van het voortwoekerende oorlogsgeweld.
Maar wie weet . . .

Gerard Kulker
Voorzitter

Pin It on Pinterest